U utorak 29. januara, u 19.00 sati u Muzeju Vojvodine, Dunavska 35, otvara se retrospektivna izložba Mikana Aničića, renomiranog srpsko-francuskog slikara, pod nazivom „Dvorski portreti bez kralja“.
Presek pedesetogodišnjeg stvaralaštva biće predstavljeno putem 31 odabranog dela iz bogatog i raznovrstnog opusa umetnika upućenog na stalnu potragu za lepotom i dubljim značenjima umetničkog dela.
Izložba je otvorena do 01. marta 2019. godine.
U likovnom oblikovanju Mikan Aničić prolazio je kroz različite stilske faze – od simbolične fantastike, preko magijskog realizma, do kritičkih predstava savremenog društva. Sintezom mitskih svetova od antike, srednjeg veka i renesanse do metafizički shvaćenog slikarstva i apokaliptičnih vizija budućnosti, on je razvio autentičan i osoben stil, sažimajući iskustva starih majstora sa promišljanjima o duhovnim vrednostima savremenog čoveka. U centru njegovih alegorijsko-simboličnih kompozicija je čovek, ali i priroda, u svoj svojoj lepoti i moći.
Preuzimajući citate u vidu ikonografije, tema i motiva iz bogatog repertoara evropske kulturne tradicije, on ih interpretira slobodno, često na ironično-humorističan način. Tokom dosadašnjeg stvaralaštva, on je žanrovski vezan za portrete, pastorale i alegorijske kompozicije koje stvara u serijama, ciklično se vraćajući na određene teme. U njegovim delima prepliću se erotsko i duhovno, ljudsko i božansko, a njegova estetika lepog uključuje i elemente grotesknog i čudovišnog. Veliki deo njegove slikarske preokupacije čini portreti - kompleksne psihološke studije sa mnoštvom simboličnih detalja. Reprezentativni portreti sa elementima paradnog evociraju istorijske portrete vladara i dvorjana, pa otuda i naziv izložbe Dvorski portreti bez kralja, kako je sam autor definisao svoju umetnost.
Na izložbi će biti prikazano i delo Otmica Evrope - idejna kritika savremene Evrope i njene ekološke, političke i moralne krize, za koju je Aničić nagrađen zlatnom medaljom za slikarstvo na Salonu francuskih umetnika u Gran paleu u Parizu 2006. godine. Ovo programsko delo, po rečima autora, predstavlja sublimaciju svih njegovih slikarskih znanja.
Na delima Mikana Aničića susreću se pojave i likovi u jedinstvenom metavremenu, kao i unutrašnje i kosmičko, individualno i univerzalno. Svojim vizionarskim predstavama umetnik – apologeta i prorok, upozorava i opominje, ali i nudi optimizam i veru u izbavljenje.Autentičan stvaralac, koji sanja o značenju i značaju umetnosti, veruje da je društveni preobražaj moguć ako spasimo lepotu.