Za razliku od velikog broja planina u Srbiji, Golija je poznata po pitomosti. Njene brojne šume, livade i pašnjaci su izuzetno očuvani, praktično netaknuti, kao i njen bogati biljni i životinjski svet. Zato ni ne čudi što je UNESKO odlučio da je proglasi rezervatom biosfere Golija - Studenica.
Najviši vrhovi Jankov kamen, Crni vrh i Bojevo Brdo su vidikovci sa kojih se prostire priroda dokle god pogled seže i sa njih se vide okolne planine Kopaonik i Prokletije, dok granicu Golije određuju reke Ibar, Raška, Moravica i Studenica.
Golija je dom planinskom javoru, koji je uspeo da preživi čak i ledeno doba, a ljubitelji gljiva koji uživaju u njihovom branju, moći će da biraju između više desetina jestivih vrsta. Ukoliko dolazite kako biste uživali u životinjskom svetu, ovde ćete naići na blizu sto vrsta ptica, kao i na ježa, puha lešnjikara i zakonom zaštićenu lasicu.
Zaljubljenici u biljni svet nikako ne bi trebalo da propuste riznicu retkih vrsta na Dajićkom jezeru, kao i na Košaninovim jezerima i Devojačkoj vodi.
Pored prirodnih lepota, na Goliji možete uživati i u kulturno-istorijskim znamenitostima. Na njenom obodu su u 12. i 13. veku izgrađena su dva, za istoriju i kulturu Srbije, izuzetno značajna manastira – Studenica i Gradac.
Studenica, zadužbina rodonačelnika srpske kraljevske dinastije Nemanjića, nalazi se na UNESKO Listi svetske baštine zbog značaja koji je imao kao duhovni centar srpske srednjevekovne države, dok Gradac predstavlja jedinstveno arhitektonsko delo na ovim prostorima zbog spoja gotskih i vizantijskih elemenata.
Info: Park prirode "Golija"