Rakija aynı zamanda ev sahiplerinin misafirlerini ağırladığı ve herhangi bir şenlikli etkinliğin doğal bir parçası olarak, onları uğurladığı bir içecektir.

Farklı meyvelerin damıtılmasıyla yapılır. Sırbistan’da ayva, kayısı, raspberry, üzüm ve elma dahil olmak üzere birçok lezzetli meyveden yapılmış rakijanın tadına bakabilirsiniz. Hem daha hafif hem de daha sert rakijaların tadını çıkarabilirsiniz. En revaçta olanı yüksek şeker içeriğine sahip kajsijevača’dır (kayısı rakija). Rakija yapma ritüeli, tüm aile tarafından paylaşılan ve komşuların da katıldığı değerli bir coşku anıdır.

En iyi bilinen çeşidi, Sırbistan’daki hemen hemen her kırsal ev tarafından yapılan šljivovica’dır (erik rakija). Ülke dünyanın en büyük erik üreticilerinden biridir ve üretiminin %70’i šljivovica içkisinin yapılmasına harcanır. İçecek, eski zamanlardan bu yana gelmiş tariflere göre cibre (fermente erik) veya meyve suyundan yapılır.

Rakija bir kez damıtıldığında düşük alkolünden dolayı hafif rakija olarak adlandırılır ve “Šumadija Tea” yapmak için kullanılır. İki kez damıtıldığında, “prepečenica” olarak bilinir ve %40 ila %45 arasında alkol oranına gelir ancak bu oran %70’e kadar da çıkabilir. Rakija yıllandıkça daha iyi hale gelir, bu yüzden onlarca yıl önce damıtılmış olanları çok değerlidir.

Zlatibor Dağı’nda, adını ünlü Sırp içkilerinden alan Šljivovica köyü yer almaktadır. Bu köyün tarifine göre damıtılmış Rakija, Avrupa Komisyonu’ndan korumalı menşei (PDO) alan ilk Sırp ürünü olmuştur.

Požeg kasabası ve çevresindeki insanlar ise yerel bir erik çeşidinden damıtarak yaptıkları šljivovica’ya “požegač” derken, Batı Sırbistan’da erik rakija’sına eklenen ardıç meyveleri ile yapılana “klekovača” denir ve bunların da orijini koruma altındadır (PDO).

Geleneksel olarak, rakija özel seramik kaplarda servis edilir; hafif rakija “rukatka” denilen kulplu küçük bardaktan içilirken, “litrić” (bir litrelik şişe), “čokanjčić” (küçük bardak) ve “čutura” (yemek kabı, matara) da rakija içmek için kullanılan diğer bardaklardır.