Na strmim obroncima planina Ovčara i Kablara smeštena je jedinstvena zajednica manastira podignutih u 14. i 15. veku. Manastire su izgradili monasi i neimari koji su u ovoj neprohodnoj klisuri potražili utočište povlačeći se pred turskom vojskom.
U 14. veku područje Kosova i Metohije predstavljalo je političko i duhovno središte srednjevekovne Srbije. Tada je srpski kralj Milutin na relativno malom prostoru podigao više od 40 manastira, koje su zidali najbolji vizantijski neimari. Uticaj vizantijske umetnosti vidljiv je kako u arhitekturi tako i unutar crkava, na freskama koje već vekovima izazivaju divljenje i posetilaca i stručne javnosti. Ovde možete videti neke od remek-dela ne samo srpskog već i svetskog freskoslikarstva.
Na obroncima Fruške gore nalazi se čak 17 srednjevekovnih manastira. Ova planina postala je mesto srpskog kulturnog preporoda kada je pod pritiskom turskih osvajanja, sedište duhovnog života pomereno na sever – u tadašnju Austrougarsku.
Krajem 14. i početkom 15. veka, u državi kneza Lazara i njegovog sina, despota Stefana, podizani su brojni manastiri, a kultura je doživela neobičan procvat.
U dolini reke Ibar, između Kraljeva i Novog Pazara, nalazi se grupa srednjovekovnih manastira iz 12. i 13. veka. Na prostoru tadašnje mlade srpske države Raške, vladari iz dinastije Nemanjića izgradili su više velelepnih zadužbina čime su ustanovili tradiciju zadužbinarstva koja se i danas neguje. Rađene u originalnom stilu, nastalom spajanjem vizantijske arhitekture i romaničke dekoracije, i ukrašeni nekim od najlepših fresaka srednjeg veka, manastiri iz „Doline kraljeva“ zauzimaju istaknuto mesto u svetskom kulturnom nasleđu.
Osmansko carstvo donosi u jugoistočnu Evropu novi poredak, novu administrativnu upravu i novu veru, ali ne briše u korenu sve stare zatečene društvene odnose i institucije, već ih delimično prihvata i prilagođava svom državnom modelu. Kao rezultat te sinteze nastaje novi civilizacijsko-kulturni krug, čije se prisustvo i danas oseća u većini društava na Balkanu, a koji se definiše kao „osmansko kulturno nasleđe“.
Srbija je zemlja bogate istorije i kulture, a među njenim dragocenostima izdvajaju se i sinagoge – svedoci duhovnosti i umetničkih pravaca prošlosti. Ove građevine, majstorski uklopljene u urbane celine, predstavljaju važan deo turističke ponude naše zemlje.
Protestanti su četvrta po veličini verska grupa u Srbiji, a Slovaci, koji na ovim prostorima žive od polovine 18. veka, čine većinu ove zajednice.
Srbija, zemlja raznolikosti i bogate kulturne baštine, skriva prave bisere sakralne arhitekture. Katoličke crkve, manje poznate ali izuzetno vredne, čine nezaobilazni deo turističke ponude naše zemlje. One su svedoci istorijskih događaja i kulturnog preplitanja, ostavljajući svoj trag u umetnosti, arhitekturi i svakodnevnom životu
Prethodni