Početna
/
Priroda
/
Šetnja prirodnim parkovima
/
Nacionalni parkovi
/
Nacionalni park Fruška gora

Nacionalni park Fruška gora

9 MIN

Na svega pola sata vožnje od Novog Sada, odnosno sat i po od Beograda, nalazi se jedan od najlepših i najvećih nacionalnih parkova Srbije – Fruška Gora.
Omiljeno izletište stanovnika svih okolnih mesta, ona se proteže uz obalu Dunava i predstavlja svojevrsno zeleno ostrvo za beg od uzavrelog asfalta. Posebno u letnjem periodu.

Dom ugroženih biljnih i životinjskih vrsta

O raznovrsnosti biljnog i životinjskog sveta na Fruškoj gori, još od vremena kada je zaista bila ostrvo u Panonskom moru, danas svedoče otkriveni fosili morskih školjki, puževa i korala.
Šume skoro u potpunosti prekrivaju ovaj nacionalni park u kome se nalazi više od hiljadu biljnih vrsta, od čega veliki broj spada u prirodne retkosti Srbije. Srećni i uporni posetioci mogu naići na neku od 30 vrsta orhideja, od kojih čak 18 ima međunarodni značaj.
Ni životinjski svet po svojoj raznolikosti ne zaostaje za biljnim, a mnoge od ovdašnjih vrsta se nalaze na Crvenoj listi. Ovo je mesto na kome su retke ptice svile svoja gnezda i trenutno jedina tačka na kojoj orao krstaš, koji se nalazi u kategoriji ranjivih vrsta, podiže svoje mlade.

Ovaj nacionalni park je i omiljena destinacija onih koji se bave i biciklizmom i planinarenjem.

Jedinstvo sporta i prirode

Jedna od najpoznatijih manifestacija koje se održavaju u ovom nacionalnom parku jeste Fruškogorski maraton. Već više od četrdeset godina sa svojih 19 staza privlači na stotine ljubitelja šetanja i trčanja kroz prirodu.
Ovaj nacionalni park je i omiljena destinacija onih koji se bave i biciklizmom i planinarenjem, ali i svima koji u slobodno vreme jednostavno vole da se vrate prirodi. Planinari bi trebalo da znaju da fruškogorske staze variraju od laganih do prilično teških, a sve su obeležene oznakama koje će vas pouzdano voditi preko ove vojvođanske lepotice.
A kada dođe vreme da se napravi predah od rekreacije – tu su izletišta i ugostiteljski objekti u kojima se s lakoćom odmara i sumiraju utisci.
Fruška Gora rado ugošćava i one koji ovde dođu samo kako bi „lenčarili“ na suncu, udisali svež planinski vazduh punim plućima zavaljeni u travu sve dok sat ne pokaže da je vreme da se zapute u neki od lokalnih restorana i uživaju u specijalitetima ovog kraja.

Obronci od meda i vina

U antičko doba, stari Rimljani Frušku goru su nazivali Alma mons što u prevodu znači plodno brdo. O tome govori i to što se loza se ovde sadila još u vreme rimskog imperatora Marka Aurelija.
Fruška Gora je i danas jedan od sinonima za vinogradarstvo i piće bogova koje omamljuje sva čula. Tako u fruškogorskom vinogorju možete da probate vrhunska vina od domaćih sorti grožđa kao što su neoplanta, župljanka, skadarka…
Dok boravite u ovom kraju, obavezno probajte i bermet – aromatizovano piće specifično za Frušku goru, a koje nastaje mešanjem vina i više vrsta aromatičnog bilja. Tačan recept je tajna koja se generacijama prenosi s kolena na koleno malog broja lokalnih porodica.
Medonosne lipove šume i livade kojima se ne može sagledati kraj oduvek su bile idealno stanište za pčele. Lokalni pčelari su širom Fruške Gore postavili svoje košnice i pčele vredno rade ne bi li svakome ko se zaputi na ovo zeleno ostrvo omogućile da okusi pravi prirodni med koji čini život slađim.

Dok boravite u ovom kraju, obavezno probajte i bermet.

Ostaci praistorije, utvrđenja, putevi i nekropole svedoče o prvim naseljavanjima ovog prostoru, a tragovi rudarstva dokazuju i prisustvo starih Rimljana.

Kulturnoistorijski spomenici

Na Fruškoj Gori je od 15. do 18. veka podignut velik broj manastira, koji su bili centar duhovnog i političkog života ovog kraja. Najpoznatiji među njima su pravoslavni manastiri – Krušedol, Novo Hopovo, Staro Hopovo, Jazak, Beočin, Šišatovac i Vrdnik – Ravanica.
Ostaci praistorije, utvrđenja, putevi i nekropole svedoče o prvim naseljavanjima ovog prostoru, a tragovi rudarstva dokazuju i prisustvo starih Rimljana.
Uloga utvrđenja Fruške Gore kroz istoriju, kao važne strateške tačke, bila je da se kontroliše i brani okolna teritorija. Najpoznatija među njima – Petrovaradin i Vrdnička kula – i danas govore o smelim poduhvatima njihovih graditelja i pričaju životne priče onih koji su na njihovim bastionima budno motrili na neprijatelja.
Ova vojvođanska lepotica nije bila pošteđena ni tokom Drugog svetskog rata jer je često zbog svoje pozicije bila poprište borbi. Srećom, njena bujna priroda je pružala utočište svima onima koji su od rata bežali, o čemu danas svedoči spomenik na Iriškom vencu.